Het Onverwachte. 15-7-2014

Het Onverwachte

Verwachtingen

De dagen voordat ik deze tekst ging schrijven dacht ik dat het zou gaan over het begrip Welkom.  Ik ging zitten om te schrijven, maar er vloeide niets uit mijn pen. Toen ben ik gewoon gaan schrijven zonder te willen weten waar het over zou gaan. Het Onverwachte stroomde uit mijn pen.

Ook mijn verwachtingen zijn vaak gebaseerd op oude ervaringen of op hoe het meestal gaat. Dat geldt voor veel mensen. Na mijn studie Frans dacht ik dat ik zoals de meeste van mijn studiegenoten zou gaan les geven op een middelbare school. Dat heb ik ook korte tijd gedaan en dat was genoeg om te ontdekken dat ik daar helemaal niet blij van werd. Ik wilde iets anders. Toen hoorde ik dat er iemand gezocht werd om tijdelijk de functie van bibliothecaresse bij de vakgroep Frans te vervullen. Hoewel ik geen enkele ervaring met dat werk had, heb ik toch gezegd dat ik dat wel zou willen doen. Dat is ook gebeurd. Daar zat ik dan, tussen de boeken. Op een dag stapten twee docenten in mijn bibliotheekkantoortje  binnen en vroegen of ik colleges spreekvaardigheid wilde gaan geven. Er was namelijk een docente langdurig ziek en ze zochten een vervanger. Zij hadden gehoord, tijdens de door mij georganiseerde poëzie avonden, dat ik heel mooi en vloeiend Frans sprak. Ik viel bijna van mijn bureaustoel van verbazing. Dat had ik helemaal niet verwacht. Het onverwachte klopte aan mijn deur. Ik heb de deur open gedaan en ja gezegd! Een complete verrassing ook voor mijn ouders, mijn zusje en andere mensen in mijn omgeving. Ik hoefde er helemaal niets voor te doen. Ik was op het juiste moment, op de juiste plaats en ik werd gewoon gevraagd.

Soms hadden mensen verwachtingen van mij gebaseerd op ervaringen met mij of op een beeld dat zij van mij hadden. Mijn moeder dacht dat ze nooit Oma zou worden. Mijn zusje wilde geen kinderen en ik kwam in de ogen van mijn moeder niet in aanmerking omdat ik geen stabiele relatie had. Toch ben ik in 1981 moeder geworden van een prachtige dochter! Haar vader was een Afrikaanse man uit Nigeria. Mijn dochter is een prachtige mix. Een kind van de toekomst. Terwijl veel mensen zich druk en zorgen maken over de multiculturele samenleving is zij nu al de belichaming van de toekomst, de gemixte samenleving. Het onverwachte, het onbekende was weer welkom in mijn leven. Na de geboorte van mijn dochter durfde ik mij steeds meer te openen voor het onverwachte, het onbekende.

Wanneer  verwachtingen doorkruist worden door iets onverwachts, wordt dat door veel mensen niet in dank afgenomen. Dat verstoort hun schijnzekerheden, dan beginnen ze zich ongemakkelijk en soms zelfs bedreigd te voelen. Na 25 jaar UVA  kreeg ik het gevoel dat het leven toch nog iets anders voor mij in petto had. In 1998 nam ik afscheid van de UVA.  Mijn collega’s verklaarden mij voor gek en begrepen niet waarom ik mijn vaste baan, waar ik tot mijn pensioen had kunnen blijven, opgaf. Gelukkig  trok het leven harder aan mij dan mijn collega’s. Niemand had dat verwacht! Ik koos voor het onbekende.Van overleven naar leven

Om te overleven klampen mensen zich vaak vast aan dat wat ze al kennen. Aan gisteren dus eigenlijk. Wanneer de keus voor het leven wordt gemaakt, wordt het steeds moeilijker nog vast te klampen aan gisteren. De keus voor het leven is ook de keus om te leven in het Nu Moment. Het leven houdt zich niet bezig met oude ervaringen, met wat al geweest is. Het leven stroomt in het moment en begint zelfs aan je te trekken, als je niet mee stroomt. Gedurfd leven is je openen voor het onverwachte, het onbekende. Wanneer we kiezen voor het onbekende, gaat het leven ons inspireren om de oude platgetreden paden te verlaten en nieuwe wegen te creëren.